Niets is wat het lijkt..

Zo mijn eerste week in Saoedi-Arabië is achter de rug. Wat een week. De aller-eerste oriëntatie-dag was in de grote conferentie-zaal van het ziekenhuis. Hier werd iedereen ontvangen die deze maand in het ziekenhuis begon te werken. Vertalers, onderhoudspersoneel, poetsvrouwen, administratief bedienden, artsen, chirurgen, verpleegkundigen, zorgkundigen, etc. In totaal ongeveer een groep van 100 man. Een beetje algemene uitleg, allemaal onze contracten tekenen, etc.. Ga je echt een contract van twee jaar tekenen Lise? Contract getekend. Vingerafdrukken en retinascans laten nemen. Badge laten aanmaken. Foto voor de badge laten maken. Nog wat meer uitleg gekregen over allerlei algemene zaken in het ziekenhuis die voor iedereen gelden. Daarna kwamen er twee mannen van de brandveiligheid hun presentatie geven, want uiteraard moest iedereen een brandveiligheid-certificaat hebben vooraleer we konden beginnen met werken. Daarvoor moesten we eerst een test doen. Namelijk een 'virtueel' vuur doven. Best grappig. Het einde van de dag zat erop. De komende dagen ging onze oriëntatie week verder met het beperkt groepje verpleegkundigen, omdat deze dagen specifiek voor de nieuwe verpleegkundigen waren ontworpen.

Die ochtend kwam ik aan in het klaslokaal. We waren slechts met 13 nieuwe verpleegkundigen. Het kleinste groepje dat ze al hadden gehad. Dit te danken aan de velen andere gerekruteerden die het land niet binnen mochten door de 'corona-gekte'. Er waren 4 Filipijnse verpleegkundigen, één verpleegkundige uit Maleisië die al 6 jaar in Saoedi-Arabië had gewerkt, één verpleegkundige uit Zuid-Afrika die al 10 jaar in Saoedi-Arabië had gewerkt, één hoofdverpleegkundige uit Servië, één verpleegkundige uit Nieuw-Zeeland, één mannelijke verpleegkundige uit Portugal, en vier verpleegkundigen uit Saoedi-Arabië. Helaas was ik de jongste, samen met de Portugees. De rest was 35+. Wel allemaal enorm vriendelijke mensen. Het was super interessant om met zoveel verschillende nationaliteiten samen in een klaslokaal te zitten. De verpleegkundigen uit Saoedi-Arabië waren twee mannen en twee vrouwen. De vrouwen droegen een 'Niqab'. Degene die dit niet kennen kunnen best snel even google raadplegen.. Het komt erop neer dat enkel hun ogen te zien zijn. Ik kan zeggen dat wij dit als belgen niet gewoon zijn om te zien, en het ook als een enorme barrière aanvoelt om met deze vrouwen contact te maken.. Ik wist ook dat een van de vrouwen samen met mij op de pediatrie ging starten, wat aan een aanknopingspunt vormde. Dus besloot ik maar gewoon om mij ernaast te zetten en een gesprek te starten. Wat btw ook de normaalste zaak van de wereld is Lise.. Het is niet omdat ik nog maar zelden in mijn leven een vrouw heb gezien die zich zo bedekt kleedt (in de woestijn dan nog wel), dat ze minder mens zijn! Alle vooroordelen opzij, het was een heel fijn gesprek. De eerste oriëntatie dag zat erop, onze werkpakjes waren gepast en konden gemaakt worden. Werkmail was aangemaakt, etc.

De volgende orientatie-dag zat er ook snel op. Onze basis-computer skills werden getest. We kregen ook verschillende presentatie's over verschillende instantie's in het ziekenhuis die we konden raadplegen etc. Heel interessant met veel informatie. Iets wat ik mij in een ziekenhuis in België niet kan voorstellen, om dat er gewoon simpelweg niet genoeg geld is om mensen aan te nemen die zich hiermee kunnen bezighouden. Ik kreeg al snel het gevoel dat waar wij in een Belgisch ziekenhuis vijf mensen te kort voor hebben, ze er hier tien teveel hebben.. Wel fijn natuurlijk, want ik had het gevoel dat ik voorbereid de werkvloer op ging gaan. Een gevoel dat ik in België verre van had..

Deze avond had de personeelsdienst van het ziekenhuis ook een 'foodtruck-festival' georganiseerd in het park van het ziekenhuis. Openbare festiviteiten zoals deze waren een jaar geleden nog helemaal ondenkbaar. Ondanks ik steendood was wou ik dit niet missen. Stiekem had ik ook geen zin om te koken.. De Servische hoofdverpleegkundige en ik hadden afgesproken om eens te gaan kijken, en iets te gaan eten. Ook had ik aan één van de vrouwelijke Saoedische verpleegkundigen gezegd dat we tegen 19u naar daar gingen gaan en ze altijd welkom was als ze zin had. Met nog het vooroordeel in gedachten dat een vrouw die zich zo conservatief kleed, nooit naar een 'festival' zou gaan... Niets minder waar natuurlijk. De Servische verpleegkundige en ikzelf waren aan het rondwandelen tussen de kraampjes waarop een meisje met een hoofddoek (geen Niqab) mij aansprak 'Hi Lise'. Tien seconden had ik haar aangestaard, en zij mij. Hoe kan dat dat die vrouw mijn naam kent. Ik had geen flauw idee wie ze was? Ze zei dat ze de verpleegkundige uit de oriëntatie was. 'Mijne euro' viel seg... Super gegeneerd had ik mij tien keer verontschuldigd. Uiteraard wist ze ook goed dat ik haar nooit had kunnen herkennen, omdat ik nog nooit haar gezicht had gezien en enkel maar haar ogen. Wat een fijne verschijning. Samen hadden we gezellig iets gegeten uit een van de foodtrucks, en over van alles gebabbeld. De Servische verpleegkundige hield het al snel voor bekeken want was ook zoals mezelf doodop. Ik bleef achter samen met K. Ze had super veel te vertellen, en bleek ook maar twee jaar ouder te zijn waardoor ik me niet meer de enige 'jonkie' voelde. Nog helemaal verbaasd van het feit dat een 'zo conservatief' geklede vrouw, zo een open en leuke personaliteit had, was ik niet van plan om al te gaan slapen. Ze haalde haar telefoon boven een liet me foto's van haar vriendje zien. Vertelde me over haar ouders, haar leven, etc. Ze vroeg mij achter series die ik keek op Netflix, over 'the Kardashians', etc. Toen ik haar zei dat ik best wel moe was en ging slapen nodigde ze mij nog uit op haar appartement voor een koffie. Alé ene dan. Eens in het appartement ging de Abaya uit, de hoofddoek af, haren los, etc. Wat een zalige persoon. Graag had ik een foto van ons twee willen posten om alle vooroordelen van de kaart te vegen. Moest dit een blog zijn dat alleen door vrouwen gelezen kon worden, had het misschien nog een kans gehad.. :-)) Een avond vol verrassingen en wat was ik zo blij dat mijn eerste ervaring met een Saoedische vrouw zo aangenaam was. Dag vooroordelen!

In de loop van de week slaagde ik ook voor al de testen die nog gepland stonden. Ik start met zekerheid dinsdag op mijn nieuwe afdeling. Hier kijk ik enorm naar uit!

Oh en voor degene die zich nog steeds afvragen of dat dit land echt zo vrouwonvriendelijk is als de westerse media beweert? Ik ben hier nog maar een week, dus een standpunt hierover kan ik nog niet innemen. Maar geloof me niets is wat het lijkt.. Als ik de cultuur hier wil begrijpen, moet ik eerst hun gewoontes begrijpen. En voor gewoontes te kunnen begrijpen, moet je eerst en vooral respect hebben voor deze gewoontes. En als jij respect hebt voor hun, hebben zij in 90% van de gevallen ook heel veel respect voor jou.

Weetje

Saoedi-Arabië is momenteel in transitie van een koude winter, naar hete zomer. Dit gaat gepaard met de nodige zandstormen. Want ja, Riyadh is nog steeds gelokaliseerd in de woestijn.. Dit weekend heb ik mijn eerste zandstorm ervaren.. Het is net zoals we in België dichte mist kennen, maar dan met zand/stof. Tranende ogen is dan ook een standaard gegeven, en je kleren vol met... zand!